דער "היימישער בלש" ר' מאיר אָקון
אין ברוקלינער מאַרין־פּאַרק איז אויף אַ באַנק געזעסן אַ ייִד אין אַ שוואַרצן ראָק און אַ הוט אויפֿן קאָפּ, ווי עס פּאַסט פֿאַר אַ ליובאַוויטשער חסיד פֿון אַ גאַנץ יאָר.
דרײַ חן־פּינטלעך
אויף דער ברייטער אַספֿאַלט־סטעזשקע אין ברוקלינער מאַרין־פּאַרק האָט שפּאַצירט אַ קליינוווּקסיקער פּאַרשוין, וואָס זײַן גאַנצער אויסזען האָט אין אים אַרויסגעגעבן אַ ליובאַוויטשער חסיד. נאָך מער: נישט ווייניק מענטשן צווישן דער
אַ ווידוי נאָך דער לוויה
1 דער אָנזאָג, געלאָזט אויף זײַן מאָבילקע, האָט אים פֿאַרחידושט. ר' מאיר אָקון האָט געהאַט ערשט פֿאַרלאָזט די שיל נאָך שחרית, ס'איז געווען אַ פֿערטל צו אַכט, ווען ער האָט
מגילת־אסתּי
דער בעסטער אופֿן אויסצומײַדן זיך צו טרעפֿן מיט עמעצן פּנים־אל־פּנים, איז אים נאָכפֿאָלגן טריט בײַ טריט". ר' מאיר אָקון האָט דעם שאַרפֿזיניקן זאָג ערגעץ אויסגעלייענט אָדער געהערט, און דווקא, ווײַל
די טיפֿקייט פֿון בלוי
דאָס אָפּשערעניש האָט שוין געהאַלטן בײַם פֿאַרענדיקט ווערן. דער דרײַ־יאָריקער אָסיפּ איז געזעסן אויף אַ הויך בענקל, דעם קאָפּ אַראָפּגעלאָזט, ווי אַ באַשטראָפֿטער, נעבעך. זײַנע אָפּגעסמיקטע בלאָנדע האָר, די "פֿלעשעלעך", ווי
