Yiddish Branzhe
באָריס סאַנדלער
נאָך אין מײַנע קינדער־יאָרן האָב איך געהערט פֿון מײַן באָבען ע״ה אַ וועלט מיט מעשׂיות. אייניקע פֿון די מעשׂיות האָבן זיך אײַנגעקריצט אין מײַן זכּרון, אָבער דער גרעסטער טייל איז אַרויסגעפֿלויגן פֿון מײַן קאָפּ און פֿליט ביז הײַנט אַרום אין די הויכע הימלען…
זעליג אַקסעלראָד
זאָל זײַן געבענטשט די לויטערע מינוט,
וואָס האָט מיך שטיל און קלאָר אַזוי דערהויבן,
געשאָנקען מיר אי מענטשלעכקייט, אי גלויבן,
אין טריף אין הייסן פֿון מײַן יוגנט־בלוט…
שוסטער און שוסטערײַ.
די פֿראַגע אין דער משפּחה, צו וועמען אָפּגעבן דאָס ייִנגל זיך אויסצולערנען אַ פֿאַך, איז געווען גאָר נישט קיין פּשוטע; סײַדן, קיין אַנדער ברירה איז נישט געווען, דהײַנו: אַז דאָס ייִנגל איז אַ שייגעץ, אַן עם־האָרץ, גיט מען אים אָפּ פֿאַר אַ שוסטער..
Yiddish Branzhe 